Maraming salamat sa napakagandang katanungang akma lamang sa taong inyong tinanong. *insert roar of the crowd here*
Well pag pinili ko yung kung ano ako ngayon, I've the best of both worlds. Di madali, pero masaya ako dahil ito na ko e. I wouldn't say magiging malungkot ako pag naging straight ako though mas walang stigma pag straight ka, mas conventional ang pagbuo ng pamilya, walang masyadong complication.. pero di ibig sabihin di ka na madi-discriminate.
What I'm trying to say is "you need to be whatever God intended you to be". Like kung lalaki ka pero gusto mong magpa-boobs, then be it. Sexual orientation lang yan. Di ka dapat ma-typecast sa pagiging "gay" lang, dahil bago ang lahat .. TAO ka muna. It's all labelling. Na dapat wala talaga in the first place, dahil nire-restrict ka nun to be unpredictable. Na dapat "super straight", super straight lang.
Wag sasama sa grupo ng mga "medyo straight" at "straight-straightan" dahil di ka dun pwede. Na di ka pwede mainlove sa power bottom dahil power bottom ka rin. As if penetration at sex lang nagpapaikot ng mundo. See? It's all labelling.
Hindi mo kailangan ng approval ng iba sa kung anong gusto mong maging, kahit pagiging kriminal pa yan. But always remember, there will always be a price for it. Dapat handa ka. Kung saan ka sasaya, dun ka dahil YUN ka e. So to answer the question, I'll be gay pa rin. Kahit siguro ginawa akong babae, I think I won't be 100% straight either. Or I can be straight too as long as it's really who I am. It doesn't matter. As long as I'm not being forced to be someone else.
Iyon lamang.. at maraming salamat po.
Judges : (Sabog ang mga eardrums.)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento