Ba't di na lang kase tayo maglaitan?
Harapan at talikurang magtirahan?
Magsabihan ng kapintasan.
Juice ko, pwede naman pala 'yun. Tutal pwede
namang baliktarin, palabasin na kung sino ang maoffend.. sila ang pikon, sila
ang mga makikitid ang utak. Pwede naman palang idahilan na hindi ba sila
marunong bumasa ng "joke", na kaya nga ganun kasi "fiction"
so anything goes, na ang lahat ay form of "art" at parte lang ng
"trabaho" nila. Na kahit ganun, ipipilit sa’yo na responsable pa din sila
sa aksyon nila. Pwede naman pala magsorry na lang pagkatapos. So since
may alibi e pwede nang gawin ang gusto kase may theme naman pala na sinusundan,
may storyline naman pala na inaalagaan, e yung punchline naman pala kase na yun
ang hinihingi ng eksena. Sus! Kayo naman, ambabalat-sibuyas ninyo! Parang yun
lang. Anliit na bagay nagagalit kayo agad.
O e di laitin n’yo na lang ng laitin ang
Pilipinas. Tirahin ang mga kagalit na matataba, maiitim at bansot tapos gumawa
tayo ng mga mas katanggap-tanggap na palusot. Gamiting materyal ang mga kaaway
natin sa pagpe-perform kase pwede namang payuk-payukin, ilibing ng buhay at
bigyan ng sampung nakamamatay na sumpa, na kahuli-hulihan e mapapaniwala pa din
ang tao na hindi n’ya sinadya. Hanggang sa bandang huli, pupurihin pa silang
mga manunulat, silang mga komedyante at silang mga director dahil keen observer
daw sila at nagsasabi lang ng totoo. Malalakas ang loob. Kase kaya namang malusutan
sa bandang huli e, mag-aanga-angahan lang kunwari tas sabay bawi:
“Sorry po kung na-offend
ko kayo, hindi ko na po uulitin!”
“No. I Love Philippines!”
“Filipino Children are adorable!”
“Black is beautiful!”
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento