Nakakatuwang isipin
kung gaano kabilis bitawan ng isang tao ang lahat ng natutunan n’ya sa buhay,
makapag-pahayag lang ng isang pasabog na komento sa isang thread. Once may isyu
na pakiramdam n’ya magbibigay sa kanya ng impression na mas marami s’yang alam,
kaya n’ya kalimutan ang mga pangaral sa kanya ng mga magulang n’ya. Madali s’yang
kontrolin ng sitwasyon at sasaliksikin ang pinaka-detalyadong pruweba bakit s’ya
naging tama. Hindi naman s’ya abogado. Hindi naman s’ya involved. Nagmamarunong
lang.
Isang magandang
halimbawa ang network wars sa Philippine Television. Bangayan ang mga fans kung
anong istasyon ang mas magaling, kung ano ang mas patok. Kakaladkarin ang
pangalan ng kung sinu-sinong personalidad para mas makagawa ng ingay. Pag kinagat
‘yun ng tau-tauhan, mas lalong iingay ‘yung isyu. Kung anu-anong kasiraan ang
uungkatin, kung anu-anong bansag sa isa’t isa ang pakakawalan. Yun lang ba ang
channels na meron? Mga poor, walang cable. Charot.
May marinig lang
na tsismis sa isang artista na hindi n’ya masyado iniidolo, lilitisin na agad ang
pagkatao mula nung ipinanganak at mag-artista ito. Bakla si ganyan. Bobo si
ganto. Kabit ni ganto si ganyan. Nahuling naglalambunchingan si X at si Y and
they sneaked out during the shoot. Mabaho ang hininga ng artistang si John Mae
Lovely Jr. Wala naman sila sa pinangyarihan. Mas lalong wala din namang
ebidensya. Pero pag kinwento, parang first-hand ang tsismis. Parang kasali s’ya.
“Kinwento sa akin nung kaklase ng ninang ko sa kumpil.” Hanggang sa sobrang
modified na ‘yung kwento. Una blind item lang tas magiging katotohanan na ang
kasinungalingan.
Sapat na bang
dahilan na manapak ka ng tao o institusyon dahil lang sa ibinabahagi mo ‘yung
pinaniniwalaan mo? E sa bandang huli, lahat naman sila televiewers lang. Baka
nga ‘yung mga pinagsasabong nila at idolong nilalagay sa pedestal e mga magkakaibigan
talaga sa totoong buhay. Parang bata na pinakikilos ang tau-tauhang sundalo sa
gusto nilang maging takbo ng istorya. Lahat ng nilalait at hinahangaan,
kasangkapan. Hindi nila alam bago ang mga iyon, sila muna ang unang naging tau-tauhan.
Pagkatapos na maitaas
ang ihe, babalik din naman sila sa normal na daloy, sa pagiging kawawa, sa
pagiging boring at sa pagiging walang saysay. Pero nabitawan na nila ang mga panlilibak.
Ni walang kasiguraduhan kung ‘yun ba talaga ang opinyun nila o binibigyan lang
nila ng diskusyon at pag-uusapan ‘yung iba.
Hayst, hindi
ibinabase sa bigat ng salita at tapang ng statement para sabihing magaling ka.
Katulad na hindi ibinabase sa dagundong ng boses ang pakikipagtalo para
maipahayag ang gusto mo. Nilalamon lang ng boses mo ang kapaligiran. Nakakatuwa
kung pano mo laruin ang mga salita, pero hindi ibig sabihin noon ‘dapat
sambahin ka na’.
Antapang sa
facebook, matalas ang dila sa twitter, rational mag-isip sa mga social
networking sites, nakaka-bilib ang press release ng mga punto n’ya, pero lahat
ng ‘yun hanggang sa posts lang. Ganon kase may mga kunsintidor na likers lang. Wag
mo titignan kung pano n’ya paandarin ang sariling buhay. Palpal. Banban. Ampaw.
Oo na. Normal ang
magbigay ng komento sa huntahan. Pero dapat bahagi ng sarili mo yung sinasabi
mo. Magpatotoo ka sa isang bagay, pero dapat naniniwala ka rin sa sinasabi mo. Hindi
‘yung makapag-pasikat ka lang pero hindi nagmamanifest sa buhay mo ‘yung pagiging
idealistic na ipinoportray mo. Magkaiba ‘yung critic na nakikisawsaw at ‘yung
talagang naninindigan sa prinsipyo. Wag ka mamersonal dahil lang sa na-offend
ka na pinuna nila ‘yung tinatangkilik mo.
Siguro nga nakikipagpalitan
ka lang ng kuro-kuro pero tandaan mo, nasa imahinasyon ka pa din. Wala ka sa
katotohanan. Nagpapalamon ka sa bagay na wala ka namang kinalaman. Pagtapos mo
ma-highblood, pag nasa totoong-mundo ka na, baka pati ‘yung mga ipinreach mo hindi
mo naman gamitin sa totoong-buhay. Katulad ko, napaka-mapagmatuwid ko ngayon pero
pagka-publish na pagka-publish lang ng post na ito, balik na naman ako sa
pagiging GAGO. Haha. Trip-trip lang.
--- “Ambilis mo
ipagkalat ang mga bagay na hindi mo sigurado kung totoo tas nagtatanong ka
bakit mabilis linlangin ang damdamin pag nagmamahal?” Charot lang. Good
morning.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento