Stargazing with Muafy

June 11, 2008

11:20 ng gabi

   

     Parang kahapon lang. Di ko lubos maisip na siyam na buwan na din pala. Siyam na buwan din tayong nakipagduwelo sa walang humpay na bolahan. Lokohan. Ambilis talaga.

    Nilasing tayong maigi ng ideyang ang lahat ay pang-habambuhay. Uma-umaga tayong nagigising na magkadait ang mga pisngi, iisa ang mga katawan, akala natin gabi-gabi’y di na tayo sisikatan ng araw. Ang mga nangyayari sa ‘tin noon sa buong maghapon ay parang unang beses. ‘Ni hindi sumagi sa isip natin noon ang pwedeng mangyari sa kasalukuyan.

    Marahil nga’y napakaaga nating tinahak ang landas ng pamamaalam. Paano’y naging maaga rin kasi ang pagbibilang natin ng mga bituin sa gabi. Ang gusto mo sana’y dugtungan ko ang papel na listahan mo ng mga pangarap na hindi rin naman matutupad. Subalit kay hirap iindak ng buo kong sistema sa walang patid na sayawan sa kalawakan.

    Ngayon aaminin ko na ang totoo. Na ang matang nasilayan mo noon ay naiwan lang dahil sa pagtitimpi. Lumaban lang para patunayang hindi ako ang sinasaad ng mga husga mo. Nanatili lang dahil nagtitiis. Kahit itinatanggi ang sakit. Kahit nagkukunwari.

    Pinilit kong intindihin ang lahat-lahat pero ayaw kitang  umasa. Sa maniwala ka’t sa hindi…ginawa ko ang lahat. Lahat ng paraang alam ko para panatilihin ang kislap ng bukod tanging istar na walang pagod nating tinitingala.

 
     Kaya patawad kung  sa pag-ilanlang mo ay kagyat lang akong tatangis. Alam kong hindi ka naging maramot sa pagbibilang ng  ponyetang mga istar na iyan!!

  

    Di ko din alam kung may darating pa sa akin na hindi man higit sa iyo ay kasing sugid mo namang tumanghod sa kalangitan habang katabi ako. Yung taong magpapadama man lang sa akin ng halaga ko.

    Kaya muli, patawad..kung sa aking pagdaan ay madatnan kitang nag-iisa. Naghihintay sa muli nating pagmamasid, pagbabaka-sakaling may matatangnang bulalakaw.  Mag-isang titingala sa madilim na panginorin at mag-aabang ng nagbabagang asteroyd na tatapunan mo ng kahilingan. Solong magbubuhol ng panyong puti bago ang pabagsak na tala'y tuluyang lumapag sa lupa.

 
Oo nga pala..patawarin mo uli ako..dahil hindi na tulad ng dati ang hihilingin ko.

"Hindi ko na kayang bumalik. Masyado nang malalim itong gabi. Mas malalim pa sa mga sugat ng siyam na buwang nagalusan mo ako."